在阿拉伯语，酒被称为“al-Khamr”，这个词的原意是指可令人失去理智的东西。基本上，几乎没有伊斯兰学者会说酒是清真的。因此，对穆斯林学者而言，他们都会一致认同，禁止穆斯林饮酒，在这课题上并不会有分歧。
但从酒的定义角度而言，却有所争论，甚至不同的伊斯兰学者会有不同的看法。这差异如下：
第一种观点指出，任何让人喝醉的饮料，无论是酿制于葡萄、红枣、小麦、面粉还是其他东西，只要它能醉人，那它就是酒。因此，酒被认为是违反伊斯兰教义的。这也是世界上大多数伊斯兰学者的观点。
这观点是建基于，他们看到先知穆罕默德所说的：“任何喝了能醉人的都是酒，任何醉人的都是违反伊斯兰的”。
至于第二种观点，他们认为只有葡萄和枣酿成的醉人饮料，才是酒。因此，除了葡萄酒和枣之外，其他原料酿制的都不算“酒”，尽管它能令人喝醉。
他们的论点是基于《可兰经》的经句，把酒仅限制于葡萄的枣。因此，他们认为由葡萄和枣酿制，能令人喝醉的饮料，应禁止饮用，即使饮用者不会喝醉。但是，除了这两类果子酿制的酒之外，其他酒被认为是符合教义的，除非饮者喝醉了。
没喝醉就没违规
与此同时，一些拥有现代观点的伊斯兰学者则认为，宗教中禁止的是醉人的饮料。根据定义，如果一个人饮用不管是由葡萄、枣、小麦、大米或任何水酿制的饮料，然后喝醉，那他就违反了教义。但是，如果他人喝了同样的饮料，并没有喝醉，那么对他来说并不违规。
他们的论据是基于先知所说的，动物皮毛只要清理过，都可算清真用品，如醋属于清真，尽管它酿制于酒。然而，这一观点受到了世界上许多伊斯兰宗教学者批评。
在穆斯林的历史中，赛地纳奥玛（SaidinaOmar）统治期间，他曾下令辖下的地方首长，勿禁非穆斯林饮酒。不仅如此，赛地纳奥玛政府还曾向非穆斯林征酒税，税率为酒收入的1/10。然后，把酒税集中在一个户头，之后根据非穆斯林的需要进行分配。
赛地纳奥玛的举动是符合《可兰经》的原则，即“宗教不能强迫”，“你信仰你的宗教，我信奉我的宗教”。
在《圣训》中，有说喝酒的穆斯林将被处以40鞭刑罚。然而，在赛地纳奥玛统治期间，他将鞭刑数量增加到80鞭。
不能禁非穆斯林饮酒
虽然圣训有规定对酗酒者鞭刑，但伊斯兰学者对鞭刑的必要性却有不同意见。有些伊斯兰学者声称，应依循宗教主张来执行，而一些则认为，这是交由政府自行裁决的权利。因此，只要鞭刑能给于人民带来好处，政府就可以执行。反之，如果实施鞭刑可能带来坏的影响，人民是可以阻止政府执行有关刑罚。
吉兰丹和登嘉楼的伊斯兰法令规定穆斯林饮酒者必须受到惩罚。它与沙地不同的是，后者规定由政府自行决定执行刑罚，是否惩罚或释放违规者。
在卖酒课题上，伊斯兰学者都一致认同，禁止穆斯林向其他穆斯林售酒。但他们对穆斯林售酒给非穆斯林课题上，却有不同意见。大多数伊斯兰学者认为穆斯林不能向非穆斯林售酒。他们的论点是，禁止穆斯林向穆斯林做的任何事情，也一样实施在非穆斯林身上。
不过，来自巴格达的少数伊斯兰学者观点却有所不同。他们的结论是，穆斯林向非穆斯林售酒没有错。他们认为，《圣训》中提到的禁止售酒的行为，只限于出售给穆斯林。但穆斯林售酒给非穆斯林，并不在此例。
总结，原则上穆斯林是禁止喝酒的，但如何定义酒，伊斯兰学者之间却有不同观点。虽然穆斯林禁酒，但穆斯林不能禁止非穆斯林饮酒，更何况在一些非穆斯林的宗教里，饮酒是允许的。
在伊斯兰的世界里，塔利班政权在执政阿富汗的时期，是禁止非穆斯林喝酒的，但是所有人都认同，塔利班是一个没遵守伊斯兰教义，反而是落实僵化教条的政权。
伊斯兰学者论述酒（Arak dalam wacana ilmuwan muslim）原文：
Dalam sebutan Arab, arak disebut “al-Khamr”. Asal kalimah “al-Khamr” adalah perkara yang boleh menghilangkan akal.
Secara dasarnya, hampir tidak ada ilmuwan muslim yang mengatakan arak halal. Dengan demikian, ilmuwan muslim anggap haram arak dari diminum oleh muslim itu adalah perkara yang disepakati, tanpa perbezaan pendapat lagi.
Definis arak
Dari sudut pendefinisian arak pula, berlaku perdebatan sehingga melahirkan perbezaan pendapat dalam kalangan ilmuwan muslim.
Perbezaan tersebut adalah seperti berikut:
Pendapat pertama menyatakan, sebarang minuman yang memabukkan, tidak kira ia dari anggur, kurma, gandum, tepung dan apa jenis sekalipun, andai ia mabuk, maka ia adalah arak. Justeru, ia dihukumkan sebagai haram. Ini adalah pendapat majoriti ulama Islam dalam dunia.
Pendapat ini berpendapat sedemikian, kerana mereka melihat kepada perkataan Nabi Muhammad, “setiap yang memabukkan adalah arak, setiap yang memabukkan adalah haram”.
Bagi pendapat kedua pula, mereka menyatakan bahawa arak adalah sebarang minuman yang memabukkan andai dari dua jenis buah sahaja, iaitu anggur dan kurma sahaja. Justeru, selain dari anggur dan kurma, ia tidak kira sebagai arak, walaupun ia memabukkan sekalipun.
Hujah mereka disandarkan kepada ayat al-Quran yang membataskan arak dari pokok kurma dan pokok anggur sahaja (Surah al-Nahli 16 : 67). Makanya, mereka berpendapat minuman yang memabukkan dari anggur dan kurma adalah haram diminum, walaupun si peminum tidak mabuk semasa meminumnya. Tetapi, selain dari dua buah ini, meminum itu dikira sebagai halal kecuali si peminum itu mabuk.
Dalam pada itu, terdapat pandangan moden dari kalangan ilmuwan muslim menganggap bahawa yang diharamkan dalam agama adalah minuman yang boleh memberi mabuk kepada seseorang individu. Dengan makna, andai seseorang individu minum air perahan anggur, kurma, gandum, beras atau apa jenis air sekalipun, lalu dia mabuk, maka ia haram bagi individu terbabit. Namun, andai air yang sama diminum orang lain, dan tidak mabuk pada dirinya, maka ia tidak haram baginya.
Hujah mereka bersandarkan kisah bahawa Nabi saw berkata, samak kulit binatang menjadikan kulit itu halal digunakan, sepertimana halalnya cuka, walaupun ia berasal dari arak. Walau bagaimana pun, pendapat ini mendapat kritikan dari ramai ilmuwan muslim dalam dunia.
Non-muslim
Dalam sejarah umat Islam, dibuktikan bahawa pada zaman pemerintahan Saidina Omar, beliau menyuruh gabenor dalam pemeritahan beliau agar tidak menghalang non-muslim dari minum arak.
Bukan sekadar itu, malahan Saidina Omar pernah mengutip cukai arak dari non-muslim dalam pentadbiran beliau sebanyak 1/10 dari hasil mahsul arak. Lalu, hasil kutipan cukai arak itu dihimpun di suatu tabung, lalu diagihkan untuk keperluan masyarakat non-muslim.
Tindakan Saidina Omar ini bertepatan dengan prinsip al-Quran yang mengatakan, “tiada paksaan dalam agama” (Surah al-Baqarah 2 : 256), dan ayat al-Quran yang menyebut, “Bagi kamu agama kamu, dan bagiku agamaku” (Surah al-Kafirun 109 : 6).
Hukuman bagi muslim minum arak
Dalam hadis, ada dinyatakan bahawa seseorang muslim yang minum arak, akan dikenakan hukuman sebatan sebanyak 40 sebatan. Namun begitu, pada era pemerintahan Saidina Omar, beliau menambah bilangan sebatan sehingga 80 kali sebatan.
Walaupun terdapat hadis yang menyatakan amalan sebatan kepada peminum arak, para ilmuwan muslim tidak sepakat dalam menyatakan keperluan untuk melakukan tersebut. Ada sebilangan ulama menyatakan, melaksanakan hukuman itu sebagai tuntutan agama, sedangkan ada sebilangan ilmuwan yang lain menyatakan, ia adalah hak mutlak yang diserahkan kepada pemerintah.
Justeru, pemerintah dibenarkan melaksanakan hukuman tersebut selagi ia mencapai kemaslahatan kepada rakyat. Makanya, pemerintah boleh dihalang dari melaksanakan hukuman tersebut, jika pelaksanaan itu boleh mendatangkan implikasi kerosakan.
Dalam Enakmen Jenayah Syariah Kelantan dan Terengganu, di sana menetapkan bahawa peminum arak wajib dijatuhkan hukuman. Ia berbeza dengan Saudi, yang menetapkan bahawa pelaksanaan hukuman kepada peminum arak atas budi bicara kerajaan, sama ada untuk dihukum ataupun dibebaskan begitu sahaja.
Jual arak
Tiada perbezaan pendapat dalam kalangan ilmuwan muslim dalam menyatakan larangan muslim menjual arak kepada muslim yang lain. Tetapi, mereka berbeza pendapat dalam hal muslim yang menjual arak kepada non muslim.
Majoriti ilmuwan muslim anggap, muslim tidak boleh menjual arak kepada non-muslim. Hujah mereka, sebarang perkara yang diharamkan muslim lakukan sesama muslim, maka demikian juga haram dilakukan terhadap non-muslim.
Berbeza dengan sebilangan kecil ilmuwan muslim dari Baghdad. Mereka memfatwakan bahawa tidak salah bagi muslim menjual arak kepada non-muslim. Mereka berhujah, larangan dari menjual arak yang tersebut dalam hadis itu adalah dibataskan sesama muslim. Adapun muslim menjual arak kepada non-muslim, ia tidak termasuk dalam larangan hadis.
Penutup
Memang secara dasar arak adalah minuman yang diharamkan dari muslim meminumnya. Tetapi, perbezaan pendapat berlaku dalam kalangan ilmuwan muslim ketika mendefinisikan arak.
Walaupun arak diharamkan kepada muslim, tetapi muslim tidak boleh menghalang non-muslim dari minum arak. Lebih-lebih lagi, agama mereka membenarkannya.
Dalam sejarah umat Islam, menghalang non-muslim dari minum arak diamalkan dalam kerajaan Taliban, iaitu semasa mereka memerintah Afghanistan dahulu. Dan sudah pasti, semua akui bahawa pemerintahan Taliban, hakikatnya tidak mengikut pendekatan Islam yang sebenar, tetapi pengamalan Islam secara jumud.
